Ik weet zeker dat ze niet verwachten dat ik hen een compliment geef. En dan zitten we gelijk in de kern van het probleem. Waarom zou een docent een blog schrijven over een klas? Natuurlijk zijn er ook in deze klas leerlingen die denken: "Doe maar niet; ik heb geen interesse in publiciteit." En toch komt dan die vraag naar me toe waar het blog blijft over hen.
Niemand weerspreekt die wens. Of dat iets zegt over de sociale samenhang in de klas - het ontbreken ervan? - of de veronderstelling dat ik toch wel doe wat ik wil, weet ik niet precies.
Als ik op dinsdag een blokuur 5Hl op het rooster zie staan, dan denk ik eigenlijk altijd wel: "Yes", of meer in de lijn van mijn vak: "Ok, we gaan ervoor!".
Vandaag had ik 5Hl het 4e en 5e uur in lokaal 313, het lokaal van een collega die al maanden absent is als gevolg van corona. Ik moest de klas confronteren met de stand van zaken ruim een maand voor de afronding van het schoolexamen, met zicht op het centraal examen.
Ik zetten de volgende afbeelding op het bord - voor dit blog gesorteerd op leerlingnummer en niet op achternaam.... (Rood betekent: niet in orde; groen is OK)
En toen begon ik met het bespreken van een stel aandachtspunten voor het mondeling. Oudere lezers weten het wel: voor je mondeling moet je een x aantal literaire boeken lezen. Je wordt daar op een nare manier over doorgezaagd en je krijgt dan een 6, of als het meezit een 7. Het concept op onze school is gelukkig iets anders, maar het perspectief blijft.
Ik zet daar dan nu graag het perspectief van 5Hl tegenover. In het kwartier dat volgde kwamen van alle kanten betrokken vragen die mijn verhaal verder toespitsten. Zo ken ik de klas: geen onzin, geen geklier en als het erop aankomt, goede vragen. Jongens en meiden, een compliment voor jullie. Toch wil ik nu ook een stapje verder gaan.
Er zijn leerlingen die op scherp staan zodra ik vraag pen en papier te pakken om de aandachtspunten te noteren. Vlak voor mij zit V. Ik kan makkelijk volgen wat er genoteerd wordt. Ik stem mijn herhalingen erop af. Uit alles blijkt: hij gaat ervoor en ik geloof dat het wel goed zal komen.
Rechts van mij zit M. Het perspectief van het mondeling geeft haar - voor zover ik kan beoordelen - een heel ander gevoel. Onvermogen, spanning, dreiging? Ik weet het niet. Natuurlijk luister ik graag naar haar verhaal. Ik weet: ze kan veel, maar lukt het ook op het 'verplichte' moment.
Als ik naar het bord gluur, dan zie ik dat er ook leerlingen zijn die nog weinig van de voorbereiding op Magister hebben ingeleverd. Wat moet ik met A?
Nee ik wil niet iedere leerling langs dezelfde maatstaf leggen. Dat geldt voor V, M, maar ook voor A. Een talentvol meisje die toevallig nog geen enkel onderdeel als voorbereiding van het mondeling heeft ingeleverd.
Moet ik streng zijn en een harde deadline stellen? Of moet ik ruimte geven en de verantwoordelijkheid bij de leerling leggen? Ik neig naar het laatste. Maar de soepelheid van nu betekent ook dat er leerlingen kunnen zijn die over een maand tegen een muur aankijken waar ze nauwelijks meer over kunnen komen.
Ik kom tot de conclusie dat mijn werk als docent Nederlands in 5Hl er ook de komende maanden nog steeds toe doet! Misschien een beetje flauw, maar misschien, heel misschien zijn de leerlingen het toch wel met me eens...
Dit blog is geschreven op verzoek van de klas nadat zij een blog over een andere klas gelezen hadden.
Reageer!
Neem contact met mij op als je denkt dat ik over dit onderwerp iets voor jou of je bedrijf kan betekenen!